28
Feb 2008
കുന്തിപ്പുഴയുടെ ചിത്രം കണ്ടത്രേ
ഞാന്‍ കാടു കേറാന്‍ തുനിഞ്ഞത്‌.
ആരും കണ്ടിട്ടില്ലാത്ത മരങ്ങളും
കിളികളും കണ്‍നിറയെ കാണുവാന്‍.
കാട്ടുപൂവിന്‍ തേനുണ്ണുവാനലയവെ-
യൊരു കാട്ടുവള്ളിയുടെ
ഗാഢാലിംഗനം കൊതിച്ചു ഞാന്‍.
ദുര മൂത്ത മഴുവിന്‍ മുനയേറ്റു
കാടെല്ലാം നാടാകവേ പുഴ
മരങ്ങള്‍ക്കു ശ്മശാനമായി.
എല്ലാമുള്ളിലൊതുക്കുന്ന
സമുദ്രം പുല്‍കാനാവാതെ
ഒഴുക്കു നിലച്ചു
വറ്റി വരണ്ട പുഴയിന്നു
കണ്ണീരുണങ്ങിപ്പടര്‍ന്ന
മുഖവുമായിരിക്കുന്ന വിധവയെപ്പോല്‍.
ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ട മഴുവിന്‍ മുനയ്ക്ക്‌
ഒറ്റുകാരണ്റ്റെ കണ്ണുകളിലെ തിളക്കം.
ഒരു നോവു പാട്ടു പോലെന്‍ കാതിലെത്തുന്നു
രാത്രിയന്യമായ രാപ്പാടിയുടെ രോദനം.
കാടിറങ്ങാന്‍ വെമ്പുന്ന മനവുമായുഴറവേ-
യൊരു കള്ളിച്ചെടി പൂത്തതിന്‍ ഗന്ധമറിയുന്നു.
-------------------------------
കാടുകള്‍ കോണ്‍ക്രീറ്റിനാല്‍ തീര്‍ത്ത വീടുകള്‍ കൊണ്ട്‌ കോണ്‍ക്രീറ്റ്‌ കാടുകളാകുമ്പോള്‍ നഷ്ടപ്പെടുന്ന പൈതൃകങ്ങളെയോര്‍ത്ത്‌ വിലപിക്കുവാന്‍ നിങ്ങള്‍ക്കൊപ്പം എണ്റ്റെയീ ചെറിയ വരികളും. അല്‍പം പഴയത്‌, ബൂലോഗര്‍ക്കായി ഒരിക്കല്‍ കൂടെ പോസ്റ്റ്‌ ചെയ്യുന്നു...
ഞാന്‍ കാടു കേറാന്‍ തുനിഞ്ഞത്‌.
ആരും കണ്ടിട്ടില്ലാത്ത മരങ്ങളും
കിളികളും കണ്‍നിറയെ കാണുവാന്‍.
കാട്ടുപൂവിന്‍ തേനുണ്ണുവാനലയവെ-
യൊരു കാട്ടുവള്ളിയുടെ
ഗാഢാലിംഗനം കൊതിച്ചു ഞാന്‍.
ദുര മൂത്ത മഴുവിന്‍ മുനയേറ്റു
കാടെല്ലാം നാടാകവേ പുഴ
മരങ്ങള്‍ക്കു ശ്മശാനമായി.
എല്ലാമുള്ളിലൊതുക്കുന്ന
സമുദ്രം പുല്‍കാനാവാതെ
ഒഴുക്കു നിലച്ചു
വറ്റി വരണ്ട പുഴയിന്നു
കണ്ണീരുണങ്ങിപ്പടര്‍ന്ന
മുഖവുമായിരിക്കുന്ന വിധവയെപ്പോല്‍.
ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ട മഴുവിന്‍ മുനയ്ക്ക്‌
ഒറ്റുകാരണ്റ്റെ കണ്ണുകളിലെ തിളക്കം.
ഒരു നോവു പാട്ടു പോലെന്‍ കാതിലെത്തുന്നു
രാത്രിയന്യമായ രാപ്പാടിയുടെ രോദനം.
കാടിറങ്ങാന്‍ വെമ്പുന്ന മനവുമായുഴറവേ-
യൊരു കള്ളിച്ചെടി പൂത്തതിന്‍ ഗന്ധമറിയുന്നു.
-------------------------------
കാടുകള്‍ കോണ്‍ക്രീറ്റിനാല്‍ തീര്‍ത്ത വീടുകള്‍ കൊണ്ട്‌ കോണ്‍ക്രീറ്റ്‌ കാടുകളാകുമ്പോള്‍ നഷ്ടപ്പെടുന്ന പൈതൃകങ്ങളെയോര്‍ത്ത്‌ വിലപിക്കുവാന്‍ നിങ്ങള്‍ക്കൊപ്പം എണ്റ്റെയീ ചെറിയ വരികളും. അല്‍പം പഴയത്‌, ബൂലോഗര്‍ക്കായി ഒരിക്കല്‍ കൂടെ പോസ്റ്റ്‌ ചെയ്യുന്നു...
20
Feb 2008
എന്നെ വെറുക്കുന്ന
നിന്നെയാണെനിക്കിഷ്ടം..
എന്തെന്നാല്‍,
ഓര്‍മകളുടെ മരച്ചാറ്റില്‍
തനിയെ നനഞ്ഞ്‌
പൊള്ളുന്ന പനി പിടിച്ചെന്‍
വരണ്ട ഭൂതകാലത്തിന്‍ ഞരക്കങ്ങള്‍
പേ പിടിച്ച പേനയില്‍ നിന്നറിയാതെ
വാക്കുകളായുതിര്‍ന്ന്‌ വീണൊരു
കവിതയായൊലിച്ച്‌ പോകും വരെ
നിണ്റ്റെ മുഖമെന്നെ
വേട്ടയാടിക്കൊണ്ടേയിരിക്കും..
കൂടെയുണ്ടെന്നേറെ മോഹി-
പ്പിച്ചൊടുവില്‍ എന്തിനെന്നറിയാതെ
ഒരുപാടകന്ന നിന്നെയാണെനിക്കിഷ്ടം..
ആരെയോ പ്രതീക്ഷിച്ചൊരു
ചെടിയില്‍ കാത്തു നിന്നൊടുവില്‍
ആര്‍ക്കും വേണ്ടാതെ
അവസാന ഇതളും കൊഴിഞ്ഞു
തീരുമൊരു പാവം പൂവ്‌ പോല്‍
അവസാനം വരെ നിന്നെ ഞാന്‍
പ്രതീക്ഷിച്ചു കൊണ്ടേയിരിക്കും..
എണ്റ്റെ ശൂന്യതയില്‍ നിറയുന്ന
നിന്നെയാണെനിക്കിഷ്ടം..
മറവിയുടെ പുറമ്പോക്കില്‍
സ്വപ്നങ്ങളാലൊരു ചിതയൊരുക്കി
നീയെന്‍ പരിദേവനങ്ങള്‍
കുഴിച്ചു മൂടും വരെ
നിണ്റ്റെ സ്മൃതിയുടെയാകാശത്ത്‌
ഭ്രാന്തവേഗത്തില്‍ പെയ്യാന്‍ വിതുമ്പും
മഴമേഘങ്ങളിലൊന്നായ്‌
ഞാനുരുണ്ട്‌ കൂടുമെന്നറിയുന്നു...
നിന്നെയാണെനിക്കിഷ്ടം..
എന്തെന്നാല്‍,
ഓര്‍മകളുടെ മരച്ചാറ്റില്‍
തനിയെ നനഞ്ഞ്‌
പൊള്ളുന്ന പനി പിടിച്ചെന്‍
വരണ്ട ഭൂതകാലത്തിന്‍ ഞരക്കങ്ങള്‍
പേ പിടിച്ച പേനയില്‍ നിന്നറിയാതെ
വാക്കുകളായുതിര്‍ന്ന്‌ വീണൊരു
കവിതയായൊലിച്ച്‌ പോകും വരെ
നിണ്റ്റെ മുഖമെന്നെ
വേട്ടയാടിക്കൊണ്ടേയിരിക്കും..
കൂടെയുണ്ടെന്നേറെ മോഹി-
പ്പിച്ചൊടുവില്‍ എന്തിനെന്നറിയാതെ
ഒരുപാടകന്ന നിന്നെയാണെനിക്കിഷ്ടം..
ആരെയോ പ്രതീക്ഷിച്ചൊരു
ചെടിയില്‍ കാത്തു നിന്നൊടുവില്‍
ആര്‍ക്കും വേണ്ടാതെ
അവസാന ഇതളും കൊഴിഞ്ഞു
തീരുമൊരു പാവം പൂവ്‌ പോല്‍
അവസാനം വരെ നിന്നെ ഞാന്‍
പ്രതീക്ഷിച്ചു കൊണ്ടേയിരിക്കും..
എണ്റ്റെ ശൂന്യതയില്‍ നിറയുന്ന
നിന്നെയാണെനിക്കിഷ്ടം..
മറവിയുടെ പുറമ്പോക്കില്‍
സ്വപ്നങ്ങളാലൊരു ചിതയൊരുക്കി
നീയെന്‍ പരിദേവനങ്ങള്‍
കുഴിച്ചു മൂടും വരെ
നിണ്റ്റെ സ്മൃതിയുടെയാകാശത്ത്‌
ഭ്രാന്തവേഗത്തില്‍ പെയ്യാന്‍ വിതുമ്പും
മഴമേഘങ്ങളിലൊന്നായ്‌
ഞാനുരുണ്ട്‌ കൂടുമെന്നറിയുന്നു...
19
Feb 2008
പ്രണയത്തിണ്റ്റെ നാളുകളില്‍ മറ്റെല്ലാം മറക്കുകയാണ്‌ നാം.. പ്രണയത്തെക്കാള്‍ വലുതായി മറ്റൊന്നുമില്ലെന്ന ചിന്ത ചുറ്റുപാടുകളെ പോലും വിസ്മരിക്കുവാന്‍ നമ്മെ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നു.. കൂടുതല്‍ നന്നായി എഴുതാനാവുന്നതും പ്രണയിക്കുമ്പോള്‍ തന്നെയാണെന്ന് തോന്നുന്നു... ഉറക്കം നഷ്ടപ്പെട്ട പ്രണയദിനങ്ങളിലൊന്നില്‍ അവള്‍ക്കായി കുറിച്ചത്‌...
പ്രിയപ്പെട്ടവളേ,
ഒരിക്കല്‍ പരസ്പരം ഇഷ്ടപ്പെട്ട്‌ കഴിഞ്ഞാല്‍ പിന്നെ പ്രണയ ലേനം കൊടുക്കുന്നതിണ്റ്റെ അര്‍ത്ഥരാഹിത്യത്തെ കുറിച്ച്‌ ഒരിക്കല്‍ ഞാനും നൌഫലും ഒരു സംവാദം തന്നെ നടത്തിയിരുന്നു. ആരാണ്‌ ജയിച്ചതെന്ന്‌ ചോദിക്കരുത്‌, കാരണം --------ഇപ്പോഴും നൌഫലിണ്റ്റെ ഒരു പ്രണയലേഖനത്തിനായി കാത്തിരിക്കുന്നതില്‍ നിന്നു നിനക്ക്‌ അര്‍ഥം ഗ്രഹിക്കാം...
പക്ഷേ എനിക്ക്‌ എഴുതാതിരിക്കാനാവില്ലല്ലോ.. കാരണം നീ എണ്റ്റെ കത്തിനായി കാത്തിരിക്കുന്നത്‌ മറ്റാരെക്കാളും അറിയുന്നത്‌ ഞാനാണല്ലോ... പ്രണയത്തെക്കാള്‍ മനോഹരമായി മറ്റൊന്നുമില്ലെന്ന്‌ ആദ്യമായ്‌ പറഞ്ഞത്‌ ഞാനായിരിക്കില്ല, പക്ഷേ ഞാനിന്നറിയുന്നു പ്രണയമെനിക്കെണ്റ്റെ ജീവനേക്കാള്‍ വില പിടിച്ചതാണെന്ന്‌.. എത്രത്തോളം നിന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നുവെന്ന്‌ എനിക്ക്‌ തന്നെ അറിയാനാവുന്നില്ല...
ഇരമ്പി വരുന്നുണ്ട്‌ തിരമാല പോല്‍, തിളച്ച്‌ മറിയുന്നുണ്ട്‌ അഗ്നി പര്‍വത ജ്വാല പോല്‍..പക്ഷേ നീ അരികിലെത്തുമ്പോള്‍ ആ തീവ്രത നിന്നെ അനുഭവിപ്പിക്കുവാന്‍ എനിക്കു കഴിയുന്നില്ലല്ലോ പെണ്ണേ... എല്ലാ പ്രണയികളും ഇങ്ങനെ അനുഭവങ്ങളിലൂടെ കടന്നു പോകുന്നവരാകുമൊ??? ഞാന്‍ നിന്നിലും നീയെന്നിലും ചേര്‍ന്നലിഞ്ഞ്‌ നാമൊന്നായ്ത്തീര്‍ന്ന്‌ തീയിട്ട്‌ പൊന്നായ്‌ തിളക്കുമെന്ന കവി വാക്യം ഓര്‍ത്തു പോകുന്നു ഞാന്‍...
എണ്റ്റെ പെണ്ണേ എന്തേ പലപ്പോഴും നീ ഒരു പ്രണയിനിയുടെ കടമകള്‍ മറക്കുന്നു, നീ തന്നെ പറഞ്ഞത്‌ പോലെ നമുക്ക്‌ പ്രണയിച്ച്‌ മുന്‍ കാലാനുഭവം ഇല്ലാത്തത്‌ കൊണ്ടാവുമോ അത്‌, അല്ലെങ്കില്‍ തന്നെ പ്രണയം ഇങ്ങനെ ആയിരിക്കണമെന്ന്‌ നമ്മെ ആരും പഠിപ്പിച്ചിട്ടില്ലല്ലൊ.. ജന്‍മാന്തര സ്നേഹത്തിണ്റ്റെ വറ്റാത്ത കടലുമായി നീ കാത്തിരിക്കുന്നത്‌ എനിക്കറിയാം പക്ഷേ വിധി നമ്മെ ഇപ്പോഴും വാക്കുകള്‍ കൊണ്ട്‌ പ്രണയം പങ്കിടാന്‍ മാത്രം അനുവദിച്ചിരിക്കുന്നു...
നിന്നെ കാണുന്ന നിമിഷത്തിലേക്കായി ഞാന്‍ കാത്തിരിക്കുന്നു എണ്റ്റെ എല്ലാ പ്രണയവും അതിണ്റ്റെ എല്ലാ വന്യതയോടെയും കാത്ത്‌ വച്ച്‌, ഒറ്റയുമ്മ കൊണ്ട്‌ നീ പൂത്തുലയുന്നത്‌ കാണുവാന്‍... ഇന്ന്‌ ഞാനെന്നെ കാണുന്നത്‌ നിണ്റ്റെ കണ്ണുകളിലൂടെയാണ്‌... നിണ്റ്റെ ഇഷ്ടാനിഷ്ടങ്ങളിലേക്ക്‌ ഞാനെന്നെ ചുരുക്കുന്നത്‌ നീയറിയുന്നുണ്ടാകുമൊ??? എണ്റ്റെ ഏകാന്തതകളില്‍, എണ്റ്റെ ചിന്തകളില്‍, എണ്റ്റെ വന്യ സ്വപ്നങ്ങളില്‍ നിറയുന്ന നിന്നെയെങ്ങനെയാണ്‌ ഞാന്‍ നിര്‍വചിക്കേണ്ടത്‌...
അറിയാത്ത ഒരായിരം വ്യഥകള്‍ എന്നെ വരിഞ്ഞു മുറുക്കുമ്പോഴും ഒന്ന്‌ മാത്രം പറയട്ടെ ഞാന്‍.. നിന്നെ ഏറെ പ്രണയിച്ചു പോകുന്നു ഞാന്‍... മറ്റെന്തിനേക്കാളും ഉപരിയായി... അല്ലെങ്കില്‍ എന്നേക്കാളുപരിയായി..
പ്രിയപ്പെട്ടവളേ,
ഒരിക്കല്‍ പരസ്പരം ഇഷ്ടപ്പെട്ട്‌ കഴിഞ്ഞാല്‍ പിന്നെ പ്രണയ ലേനം കൊടുക്കുന്നതിണ്റ്റെ അര്‍ത്ഥരാഹിത്യത്തെ കുറിച്ച്‌ ഒരിക്കല്‍ ഞാനും നൌഫലും ഒരു സംവാദം തന്നെ നടത്തിയിരുന്നു. ആരാണ്‌ ജയിച്ചതെന്ന്‌ ചോദിക്കരുത്‌, കാരണം --------ഇപ്പോഴും നൌഫലിണ്റ്റെ ഒരു പ്രണയലേഖനത്തിനായി കാത്തിരിക്കുന്നതില്‍ നിന്നു നിനക്ക്‌ അര്‍ഥം ഗ്രഹിക്കാം...
പക്ഷേ എനിക്ക്‌ എഴുതാതിരിക്കാനാവില്ലല്ലോ.. കാരണം നീ എണ്റ്റെ കത്തിനായി കാത്തിരിക്കുന്നത്‌ മറ്റാരെക്കാളും അറിയുന്നത്‌ ഞാനാണല്ലോ... പ്രണയത്തെക്കാള്‍ മനോഹരമായി മറ്റൊന്നുമില്ലെന്ന്‌ ആദ്യമായ്‌ പറഞ്ഞത്‌ ഞാനായിരിക്കില്ല, പക്ഷേ ഞാനിന്നറിയുന്നു പ്രണയമെനിക്കെണ്റ്റെ ജീവനേക്കാള്‍ വില പിടിച്ചതാണെന്ന്‌.. എത്രത്തോളം നിന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നുവെന്ന്‌ എനിക്ക്‌ തന്നെ അറിയാനാവുന്നില്ല...
ഇരമ്പി വരുന്നുണ്ട്‌ തിരമാല പോല്‍, തിളച്ച്‌ മറിയുന്നുണ്ട്‌ അഗ്നി പര്‍വത ജ്വാല പോല്‍..പക്ഷേ നീ അരികിലെത്തുമ്പോള്‍ ആ തീവ്രത നിന്നെ അനുഭവിപ്പിക്കുവാന്‍ എനിക്കു കഴിയുന്നില്ലല്ലോ പെണ്ണേ... എല്ലാ പ്രണയികളും ഇങ്ങനെ അനുഭവങ്ങളിലൂടെ കടന്നു പോകുന്നവരാകുമൊ??? ഞാന്‍ നിന്നിലും നീയെന്നിലും ചേര്‍ന്നലിഞ്ഞ്‌ നാമൊന്നായ്ത്തീര്‍ന്ന്‌ തീയിട്ട്‌ പൊന്നായ്‌ തിളക്കുമെന്ന കവി വാക്യം ഓര്‍ത്തു പോകുന്നു ഞാന്‍...
എണ്റ്റെ പെണ്ണേ എന്തേ പലപ്പോഴും നീ ഒരു പ്രണയിനിയുടെ കടമകള്‍ മറക്കുന്നു, നീ തന്നെ പറഞ്ഞത്‌ പോലെ നമുക്ക്‌ പ്രണയിച്ച്‌ മുന്‍ കാലാനുഭവം ഇല്ലാത്തത്‌ കൊണ്ടാവുമോ അത്‌, അല്ലെങ്കില്‍ തന്നെ പ്രണയം ഇങ്ങനെ ആയിരിക്കണമെന്ന്‌ നമ്മെ ആരും പഠിപ്പിച്ചിട്ടില്ലല്ലൊ.. ജന്‍മാന്തര സ്നേഹത്തിണ്റ്റെ വറ്റാത്ത കടലുമായി നീ കാത്തിരിക്കുന്നത്‌ എനിക്കറിയാം പക്ഷേ വിധി നമ്മെ ഇപ്പോഴും വാക്കുകള്‍ കൊണ്ട്‌ പ്രണയം പങ്കിടാന്‍ മാത്രം അനുവദിച്ചിരിക്കുന്നു...
നിന്നെ കാണുന്ന നിമിഷത്തിലേക്കായി ഞാന്‍ കാത്തിരിക്കുന്നു എണ്റ്റെ എല്ലാ പ്രണയവും അതിണ്റ്റെ എല്ലാ വന്യതയോടെയും കാത്ത്‌ വച്ച്‌, ഒറ്റയുമ്മ കൊണ്ട്‌ നീ പൂത്തുലയുന്നത്‌ കാണുവാന്‍... ഇന്ന്‌ ഞാനെന്നെ കാണുന്നത്‌ നിണ്റ്റെ കണ്ണുകളിലൂടെയാണ്‌... നിണ്റ്റെ ഇഷ്ടാനിഷ്ടങ്ങളിലേക്ക്‌ ഞാനെന്നെ ചുരുക്കുന്നത്‌ നീയറിയുന്നുണ്ടാകുമൊ??? എണ്റ്റെ ഏകാന്തതകളില്‍, എണ്റ്റെ ചിന്തകളില്‍, എണ്റ്റെ വന്യ സ്വപ്നങ്ങളില്‍ നിറയുന്ന നിന്നെയെങ്ങനെയാണ്‌ ഞാന്‍ നിര്‍വചിക്കേണ്ടത്‌...
അറിയാത്ത ഒരായിരം വ്യഥകള്‍ എന്നെ വരിഞ്ഞു മുറുക്കുമ്പോഴും ഒന്ന്‌ മാത്രം പറയട്ടെ ഞാന്‍.. നിന്നെ ഏറെ പ്രണയിച്ചു പോകുന്നു ഞാന്‍... മറ്റെന്തിനേക്കാളും ഉപരിയായി... അല്ലെങ്കില്‍ എന്നേക്കാളുപരിയായി..
16
Feb 2008
മറന്നു വച്ച തടിച്ച പുസ്തകത്തില്‍
എഴുതി വെക്കപ്പെട്ട ചരിത്രം
മറിച്ചു നോക്കരുത്‌,
മനസ്സിണ്റ്റെ കോണിലെങ്ങോ
മറന്നു കളഞ്ഞ ഓര്‍മകളും..
ഒരു നാളത്‌ തുറന്ന്‌ നോക്കിയാല്‍
ചിതലിണ്റ്റെ ഫോസിലുകള്‍ക്കൊപ്പം
നിറം പിടിപ്പിച്ച
നുണകളും ഉണങ്ങിപ്പിടിച്ച
ചോരപ്പാടുകളും കാണാം.
മറന്ന പാതകളും നശിച്ചയോര്‍മകളും
തിരികെയെത്തവേ നക്ഷത്രങ്ങള്‍ പറഞ്ഞത്‌
നുണയെന്ന്‌ നീ തിരിച്ചറിയും
വഴി ദൂരമറിയാത്ത വെള്ളരിപ്രാവ്‌ പോല്‍
ഒരുവളുടെ ഹൃദയതാളം തേടിയലഞ്ഞത്‌
പറയാനിഷ്ടമില്ലാത്ത കഥയെന്നറിയും..
ഒരു നോട്ടം കൊണ്ട്‌ പോലും നീ
നടന്ന്‌ തീര്‍ക്കേണ്ട ദൂരമളക്കരുത്‌,
നിദ്രകള്‍ പണയം വച്ച്‌
സ്വപ്നങ്ങള്‍ക്ക്‌ കടം കൊടുത്ത
പ്രണയത്തെക്കുറിച്ച്‌ വാചാലനാകരുത്‌.
പ്രണയവും പ്രത്യയശാസ്ത്രവും
പണം കൊണ്ടളക്കാന്‍ തുനിയരുത്‌ നീ
നാളെയൊരു പുലരിയുണ്ടാവുമെന്ന
പ്രതീക്ഷയിനിയും ബാക്കിയുണ്ട്‌,
ഒരു ചുവന്ന പൂവ്‌ വിരിയുമെന്നും...
എഴുതി വെക്കപ്പെട്ട ചരിത്രം
മറിച്ചു നോക്കരുത്‌,
മനസ്സിണ്റ്റെ കോണിലെങ്ങോ
മറന്നു കളഞ്ഞ ഓര്‍മകളും..
ഒരു നാളത്‌ തുറന്ന്‌ നോക്കിയാല്‍
ചിതലിണ്റ്റെ ഫോസിലുകള്‍ക്കൊപ്പം
നിറം പിടിപ്പിച്ച
നുണകളും ഉണങ്ങിപ്പിടിച്ച
ചോരപ്പാടുകളും കാണാം.
മറന്ന പാതകളും നശിച്ചയോര്‍മകളും
തിരികെയെത്തവേ നക്ഷത്രങ്ങള്‍ പറഞ്ഞത്‌
നുണയെന്ന്‌ നീ തിരിച്ചറിയും
വഴി ദൂരമറിയാത്ത വെള്ളരിപ്രാവ്‌ പോല്‍
ഒരുവളുടെ ഹൃദയതാളം തേടിയലഞ്ഞത്‌
പറയാനിഷ്ടമില്ലാത്ത കഥയെന്നറിയും..
ഒരു നോട്ടം കൊണ്ട്‌ പോലും നീ
നടന്ന്‌ തീര്‍ക്കേണ്ട ദൂരമളക്കരുത്‌,
നിദ്രകള്‍ പണയം വച്ച്‌
സ്വപ്നങ്ങള്‍ക്ക്‌ കടം കൊടുത്ത
പ്രണയത്തെക്കുറിച്ച്‌ വാചാലനാകരുത്‌.
പ്രണയവും പ്രത്യയശാസ്ത്രവും
പണം കൊണ്ടളക്കാന്‍ തുനിയരുത്‌ നീ
നാളെയൊരു പുലരിയുണ്ടാവുമെന്ന
പ്രതീക്ഷയിനിയും ബാക്കിയുണ്ട്‌,
ഒരു ചുവന്ന പൂവ്‌ വിരിയുമെന്നും...
11
Feb 2008
ഓര്‍ക്കാപ്പുറത്തടര്‍ന്നു പോമൊരു
മരത്തിണ്റ്റെ ശിഖരം പോല്‍
മറിഞ്ഞു പോയ മനസ്സിണ്റ്റെ
താളുകള്‍ മലര്‍ക്കെത്തുറക്കാനാവും
പരാജയപ്പെട്ട്‌ പോയൊരു
രക്തസാക്ഷി തന്‍ കണ്ണീരിന്
നനവ്‌ നിന്നെയനുഭവിപ്പിക്കാനാവും
പ്രണയത്തിണ്റ്റെ നഗ്നതയും
നല്ല കാലത്തിന്നോര്‍മകളും
ഒരു ജന്‍മത്തിണ്റ്റെ നോവ്‌,
ഒരു പൂവ്‌ വിരിയുന്നത്‌
ഒരു തെരുവ്‌ പെണ്ണിണ്റ്റെ
നിലയ്ക്കാത്ത ആര്‍ത്തനാദം
അങ്ങനെയെന്തെല്ലാമെന്തെല്ലമാവും
ഒരു കവിത കൊണ്ട്‌.
ഒടുവിലെന്‍ നിശബ്ദതയില്‍ നിന്ന്
നീയൂര്‍ന്ന് പോകുമ്പോള്‍
ഒരു കൊച്ച്‌ കവിത കൊണ്ട്‌
നിന്നെയെണ്റ്റേത്‌ മാത്രമാക്കാനാവും...
മരത്തിണ്റ്റെ ശിഖരം പോല്‍
മറിഞ്ഞു പോയ മനസ്സിണ്റ്റെ
താളുകള്‍ മലര്‍ക്കെത്തുറക്കാനാവും
പരാജയപ്പെട്ട്‌ പോയൊരു
രക്തസാക്ഷി തന്‍ കണ്ണീരിന്
നനവ്‌ നിന്നെയനുഭവിപ്പിക്കാനാവും
പ്രണയത്തിണ്റ്റെ നഗ്നതയും
നല്ല കാലത്തിന്നോര്‍മകളും
ഒരു ജന്‍മത്തിണ്റ്റെ നോവ്‌,
ഒരു പൂവ്‌ വിരിയുന്നത്‌
ഒരു തെരുവ്‌ പെണ്ണിണ്റ്റെ
നിലയ്ക്കാത്ത ആര്‍ത്തനാദം
അങ്ങനെയെന്തെല്ലാമെന്തെല്ലമാവും
ഒരു കവിത കൊണ്ട്‌.
ഒടുവിലെന്‍ നിശബ്ദതയില്‍ നിന്ന്
നീയൂര്‍ന്ന് പോകുമ്പോള്‍
ഒരു കൊച്ച്‌ കവിത കൊണ്ട്‌
നിന്നെയെണ്റ്റേത്‌ മാത്രമാക്കാനാവും...
08
Feb 2008
ഒരു മണ്‍ തരിയായിരുന്ന നിന്നെ
ഞാനെന്‍ ഹൃദയമൊരു ചിപ്പിയാക്കി-
യതില്‍ നിധി പോലെ കാത്തു വച്ചു.
സ്നേഹം ഊറിയൂറിക്കൂടി മുത്തായ്‌ മാറിയ
നിന്നെയാ ചിപ്പി പൊട്ടിച്ചെന്‍ മാറോടു-
ചേര്‍ക്കവേയറിഞ്ഞു എനിക്കന്യയെന്ന്‌.
പ്രണയം ഇതിഹാസമാക്കുവാന്‍ മാത്രം
കൊതിച്ചയെന്‍ നിറമില്ലാത്ത ചിന്തകളി-
ലെന്തേയിന്നു നിരാസം നിറഞ്ഞു നില്‍ക്കുന്നു.
അന്യണ്റ്റെ നിഴല്‍ കട്ടെടുത്താല്‍
സ്വന്തം നിഴല്‍ വഴി പിരിയുമെന്നറിയാതെ
രൂപത്തെയെല്ലാം കൈ വെടിഞ്ഞു നിന്‍
നിഴല്‍ മോഹിച്ചപഹാസ്യനായതു കൊണ്ടോ?
ഞാന്‍ തേടിയ കടങ്കഥയ്ക്കുത്തരം
നീ പാടിയ പാട്ടിലും പറയാന്‍ ശ്രമിച്ച
കഥയിലുമില്ലെന്നറിയാതെ, നിന്നെ-
യെന്നുമെന്‍ സ്വന്തമെന്ന്‌ നിനച്ചതു കൊണ്ടോ?
നിരാസത്തിന്നൊടുവിലെപ്പോഴോ
ഒരായിരം സ്വപ്നവര്‍ണങ്ങള്‍ നൂലിഴയിട്ടു-
നിനക്കായ്‌ തുന്നിയ പട്ടു ചേലയാലെന്‍
വ്യര്‍ഥമോഹങ്ങളെയാകെ ഞാന്‍
ശവക്കച്ച പുതപ്പിക്കവേയൊരു മിഴിനീര്‍-
ത്തുള്ളിയെന്‍ നിശബ്ദതയിലേക്കറിയാതെ
മൂകമായ്‌ വീണുടഞ്ഞു ചിതറിയോ?
കവിള്‍ത്തടങ്ങളെ ചുട്ടു പൊള്ളി-
ച്ചൊഴുകിപ്പടര്‍ന്ന കണ്ണീരിന്
നിറമായിരുന്നുവോ നിരാസത്തിനു.
ഇന്നെണ്റ്റെ പ്രാര്‍ഥനയെല്ലാ നിറ-
ങ്ങളുമെന്‍ കാഴ്ചയില്‍ മങ്ങി മായുവാന്‍.
ഇന്നെണ്റ്റെ പ്രാര്‍ഥനയൊരു ദീപനാള-
ത്തില്‍ വീണുരുകുമീയലായ്‌ തീരുവാന്‍.
തുരുമ്പാണി പോല്‍ മുന കൂര്‍ത്ത വാക്കി-
നാലെന്‍ ഹൃദയത്തില്‍ നീ കോറിവരച്ച
മുറിവില്‍ നിന്നൊരു തുള്ളി നിണമൊരു
നദിയായെന്‍ ജീവിത സാഗരത്തില്‍പ്പതിയ്ക്കവേ-
യറിയുന്നു ഞാന്‍ പ്രണയം നിരര്‍ത്ഥകമെന്ന്‌.
മൌനത്തിന്‍ നിലവിളിയൊച്ച പോലെന്‍
നിശബ്ദതയില്‍ മുഴങ്ങുന്നനന്തതയിലേക്കു
പറന്നകലുന്ന നിന്‍ നേര്‍ത്ത ചിറകടിയൊച്ച.
ഇരുള്‍ വീണു തുടങ്ങിയെന്നാകാശമാകെ,
അസ്തമിക്കുന്നവസാന സൂര്യരശ്മിയും
ഉദിക്കാത്ത ചന്ദ്രനും നക്ഷത്രങ്ങളുമിന്നി-
രുട്ടു പുതപ്പിക്കുന്നെന്‍ ഭൂമിയെ.
നിലാവില്ലാത്തയീ രാത്രിയിലവസാനമില്ലാത്ത
നിദ്ര പുല്‍കുവാന്‍ കേഴുന്നെന്‍ മനമൊന്നായ്‌.
നീയറിഞ്ഞിരിക്കില്ലയൊരുവേളയെന്‍ മനം
പക്ഷേയൊരു നാളെന്‍ നേരു തിരിച്ചറിഞ്ഞാല്‍
ജന്‍മാന്തര സ്മൃുതി പഥങ്ങളിലൊരു
നേര്‍ത്തനോവു പാട്ടിനായ്‌ കാതോര്‍ക്കുക നീ.
ഞാനെന്‍ ഹൃദയമൊരു ചിപ്പിയാക്കി-
യതില്‍ നിധി പോലെ കാത്തു വച്ചു.
സ്നേഹം ഊറിയൂറിക്കൂടി മുത്തായ്‌ മാറിയ
നിന്നെയാ ചിപ്പി പൊട്ടിച്ചെന്‍ മാറോടു-
ചേര്‍ക്കവേയറിഞ്ഞു എനിക്കന്യയെന്ന്‌.
പ്രണയം ഇതിഹാസമാക്കുവാന്‍ മാത്രം
കൊതിച്ചയെന്‍ നിറമില്ലാത്ത ചിന്തകളി-
ലെന്തേയിന്നു നിരാസം നിറഞ്ഞു നില്‍ക്കുന്നു.
അന്യണ്റ്റെ നിഴല്‍ കട്ടെടുത്താല്‍
സ്വന്തം നിഴല്‍ വഴി പിരിയുമെന്നറിയാതെ
രൂപത്തെയെല്ലാം കൈ വെടിഞ്ഞു നിന്‍
നിഴല്‍ മോഹിച്ചപഹാസ്യനായതു കൊണ്ടോ?
ഞാന്‍ തേടിയ കടങ്കഥയ്ക്കുത്തരം
നീ പാടിയ പാട്ടിലും പറയാന്‍ ശ്രമിച്ച
കഥയിലുമില്ലെന്നറിയാതെ, നിന്നെ-
യെന്നുമെന്‍ സ്വന്തമെന്ന്‌ നിനച്ചതു കൊണ്ടോ?
നിരാസത്തിന്നൊടുവിലെപ്പോഴോ
ഒരായിരം സ്വപ്നവര്‍ണങ്ങള്‍ നൂലിഴയിട്ടു-
നിനക്കായ്‌ തുന്നിയ പട്ടു ചേലയാലെന്‍
വ്യര്‍ഥമോഹങ്ങളെയാകെ ഞാന്‍
ശവക്കച്ച പുതപ്പിക്കവേയൊരു മിഴിനീര്‍-
ത്തുള്ളിയെന്‍ നിശബ്ദതയിലേക്കറിയാതെ
മൂകമായ്‌ വീണുടഞ്ഞു ചിതറിയോ?
കവിള്‍ത്തടങ്ങളെ ചുട്ടു പൊള്ളി-
ച്ചൊഴുകിപ്പടര്‍ന്ന കണ്ണീരിന്
നിറമായിരുന്നുവോ നിരാസത്തിനു.
ഇന്നെണ്റ്റെ പ്രാര്‍ഥനയെല്ലാ നിറ-
ങ്ങളുമെന്‍ കാഴ്ചയില്‍ മങ്ങി മായുവാന്‍.
ഇന്നെണ്റ്റെ പ്രാര്‍ഥനയൊരു ദീപനാള-
ത്തില്‍ വീണുരുകുമീയലായ്‌ തീരുവാന്‍.
തുരുമ്പാണി പോല്‍ മുന കൂര്‍ത്ത വാക്കി-
നാലെന്‍ ഹൃദയത്തില്‍ നീ കോറിവരച്ച
മുറിവില്‍ നിന്നൊരു തുള്ളി നിണമൊരു
നദിയായെന്‍ ജീവിത സാഗരത്തില്‍പ്പതിയ്ക്കവേ-
യറിയുന്നു ഞാന്‍ പ്രണയം നിരര്‍ത്ഥകമെന്ന്‌.
മൌനത്തിന്‍ നിലവിളിയൊച്ച പോലെന്‍
നിശബ്ദതയില്‍ മുഴങ്ങുന്നനന്തതയിലേക്കു
പറന്നകലുന്ന നിന്‍ നേര്‍ത്ത ചിറകടിയൊച്ച.
ഇരുള്‍ വീണു തുടങ്ങിയെന്നാകാശമാകെ,
അസ്തമിക്കുന്നവസാന സൂര്യരശ്മിയും
ഉദിക്കാത്ത ചന്ദ്രനും നക്ഷത്രങ്ങളുമിന്നി-
രുട്ടു പുതപ്പിക്കുന്നെന്‍ ഭൂമിയെ.
നിലാവില്ലാത്തയീ രാത്രിയിലവസാനമില്ലാത്ത
നിദ്ര പുല്‍കുവാന്‍ കേഴുന്നെന്‍ മനമൊന്നായ്‌.
നീയറിഞ്ഞിരിക്കില്ലയൊരുവേളയെന്‍ മനം
പക്ഷേയൊരു നാളെന്‍ നേരു തിരിച്ചറിഞ്ഞാല്‍
ജന്‍മാന്തര സ്മൃുതി പഥങ്ങളിലൊരു
നേര്‍ത്തനോവു പാട്ടിനായ്‌ കാതോര്‍ക്കുക നീ.
